Andere inzendingen dichtwedstrijd 2012
“ET PRINSTEPOILSTE ”
(Ari Ripu)
Ouvertlest kwam er een stadsdichter hier in Eizer
Maar van die leube z’n limericks werd niemand wijzer
Almènekieë werd hij uit de paroche verdreven
Pertang is het literair niveau hetzelfde gebleven
Serwoinst leest ge ’t prinstepoilste ummes in de “eizerWijzer”
***
Zoeë zat as een kelderdoj
(Twieë Buueme)
Moere spèëve,
zere ont goeubele,
zeede af gelèk as Juseke on za krois…
Zerre in de Dreif ont swainsele,
Op aave weg nor ois ?
Paast den tenostekie noo
as g’aa moitering got afmoke,
As ge nog ne kie no de Kassaa moet goo,
koen de aa foor mo trekke.
Ge moet nie paaze van achteraf e poesjke te koene trekke.
Potvermille, aa plaffeteure valle toeue.
Ge moet pertangs nog no de Plaan aa sèër goo toeuedoeue.
Gij se loeube,
ge got aa keutsachter troempeire.
Ligt do zu nie op aa loeie roeube,
ge zet iel aa oeis-aave ont verdisterweire !
Wadest, emme z’in de Fraat ave was gebrouke ?
Allo na, voi wa daazde gij na achteroeët !
Wa zerre ont akkele, moere kik voi aa nog kouke.
Loiredoeët, Ah, ‘k snut nog leever in maine voeusschoeët !
Mo ik gon do gie pajnske oon ange,
Ge koent nog ne bau eite,mo den gor’em zelf moete lange.
Da kik nie neffest aa gon blijve zitte of van aa gepesjoenkel gon afzee,
Wiet te wa, dasjtert gij éé mo e wa voits, ik zen schampavee !
***
Op Taiet in Aizer
(Twieë Buueme)
Astrieë,
Ast ne kie ploits geft
Komme kik almenekieë
Intets.
Mo iest moete kik nog a poesjke trekke
Want keutsachter valle man plaffeteure toeue.
Ge goit serwains aa foer moete trekke.
Flois, as ek vroem op zen, zal ek aa taining doeue.
’t Prinstepoilste moet nog komme,
Want ze wille dat da ee af en teu over Aizer goot.
Mo da zal voi tenostekie zai,
Want na est in iene kie al loot.
Anders zen ek just lek as ouvertlest,
Nie op d’eur in d’Aizerstroot.
Tot in den Oeëtkomme !
***
Navigoose
(Twieë Buueme)
Op de Koola, do bidde ze voeui ons Leevraa.
Op de Keitelaa gon ze da nie afstraa.
Onder Daa emme ze ni gaa kaa.
En op de Kassaa, fieste ze van september tot in maa.
Dei van’t Lindaal en ‘t Lindaalhof, komme alle zondooge no’t lof.
Den Iesterweg nie vergeite,
do komme dei van de Nokeleirestroot s’achternoens keistoot eite.
In de Beikestroot wured noo een moitering al es loot.
In de Koeistroot woent e livraabisjke en ne keiveroot.
En In de Kapuseenestroot zit ne peipel op de pinnekesdroot.
Op den Dexen hoek, verlaur main vraa eure naujsdoek,
En in de Dreif, do woint neemand nie, zelfs gien weif.
Den emme ze mo op ‘t Klaanveld, oon de kelderdoj gebeld.
In de Stakaardstroot eite ze vis tot op de groot.
En op Deromstroot wurre ze oek ni gaa kwoot.
Mo in d’Aizerstroot wilt maine moot oek nog ze poot.
In de Schopeweg zen alle zojkeeke nog in de leg.
En in de Voifoiseweg, dun ze oek geire eule zeg.
Allo na, bekan de Greuneweg en den Eireweg vergeite,
do emme ze van erreuze op een toeëdespel gebeite.
In de Nekkedelle zen ze de kazakpatate al ont pelle.
Dei van de Delle gon do gien uurdiel over velle.
Op den Aurenberg en de Meerenberg est serjauis bereg op,
As ge no bauve goit, zerre poempaf, stekt da mo in ave kop.
Op den Oelst est platgelaaik, do erre van aven osem gie gezaaik.
In de Balling wachte z’af in spanning,
Op de Plaan do woene ze nie klaan.
Ik moet oek nog zee da’k de Roelandsheide ni vergeit,
oef, k’zen geschapeit,
Na wiet eederien welke stroot wel of nie in Aizer leit.
***
Vreuger
(Hilda Dekelver)
Baie ’t scheete van de bloeëre zennek geboore
pertang ään onze pa en ons ma gezwoore
twie es genoeg, en den komt do toch zeiker nog een derde peepe
iest mè her bienen en den mè hoëre kop, was da efkes verscheete
den ne witte pisdoek met een toeëdespel rond mai laaef
ne doigeniet in de groëi mé een klaits van hie en van do en voil gekaif
’s zooterdoogs in den basseng mè een brok sunglicht ziep
en blèten as da in aa oegen kwam, verdoëmme da was vried
serwainst zennek groet geweurre en es mainen was gebröke
almènekieë es nen peipel in maine boeik gekrope
kzen vertrokke mè een eet in mai gat
no een doeurp, ni no een stad
mo Aizer es alted in main hét bleive steike
maine thoois zalk noet of te nimmer vergeite
en komek bei mein kameroode, schoonbreui en zus
wiet ik dak mé de zool van men sletsers de Aizerse aurde kus
kzen na ienmool Hilda van Gaston van Louis van lonnekes
famille van den andere kant, en da zen de bollekes
en al es serwainst voil van ‘t verleide verdweine
de zon hé nog noet zoe schoëen en werm op Aizer gescheine!
***
Eizer mijn dorp
(Hilda Dekelver)
Ik heb de morgen horen ontwaken
een streling van stralen kwam zachtjes binnen dwalen
Terwijl een “bieke” vrolijk zoemt tussen de buigende rozen
strijkt een “ peipel” neer om haar te liefkozen
en in de verte reiken herinneringen mij de hand
waarin het verleden zich verstrengeld tot een sterke band
even stilstaan bij het geluk, bij het gewone
“serwainst” zoeken en trachten in mijn gegeven dromen
denkend, waar is die mooie tijd gebleven
waarin rust en vrede werden neergeschreven
ondanks de drukte in de serres steeds de ruimte bleef
voor gezelligheid die ons naar de toekomst dreef
toen woorden nog zoveel vertelden
het ongedwongen groeien ons geen vragen stelden
toen velden nog geen straten vormden
wij met felle kreten de weg afgstrormden
toen met de kermis vanuit de opgebouwde lemen oven
geuren ontsnapten en onze neusjes het verse brood en de lekkere kaastaart snoven
toen de processie met de” kriool” slepend de versierde deuren passeerden
wij hangend en met “ poesjense” aan een mantel voorbij marscheerden
na het ingetogene werden de witjes achteraan in’t café niet meer geteld
alleen “eet voets zegge” werd aangedikt en kleurrijk verder verteld
Het leven stapt verder, en sommige beelden vervagen
maar de verre herinneringen worden zoetjes in mijn gedachten meegedragen
***
In Aizer hem'k mijn hart verloren
(Paul Decoster)
In Aizer hem’k mijn hart verloren
Aizer, ik z’n er ni geboren
Maar in maine jounjen tijd hem’k er wel mijn hart verloren
Op mijn veuftiende ging ik er werke in de zogerai bij Waaike Tast
Met zijn schoonzoon Jos De Waet met Marcel van Nante en zijne zoon Gaston, maar ze noemde hem de gast
Daan was ne kozze van Jan van’t smis of Jan van Net
En Jan daan heeft Aizer op de landkaart gezet
Hij was de man die vele wielerkampioenen naar Aizer bracht
Zo was er elk jaar een Internationale cyclocross met de vooral de afdaling in’t zavelkot van die hoge diepe gracht
Ik heb er voetbal gespeeld op het terrein in de wei van Van Aerschot
Na de match ons wasse in nen kleine basseng, de kleedkamer was een betonne platekot
En schoon vravolk dat er do was, maar ik was nogal nen trage
Ik hem pertang mijn best gedaan om er met één te trave
Maar ik heb er met mijn vrienden heel veel plezier gemokt
Café’s die waren er genoeg, vooral bij Georges Lamal hemme dikwijls een moitering afgemokt
In de zagerij kwamen de serristen scheusse van de bome hole
Om hun serre’s in brand te doen in plaats van de dure kole
De meeste serre’s z’n na ook afgebroken, alleen de specialiste van de Belgische tafeldruif blijven voortdoen
En in Aizer kunde die nog vinden pertang ’t is nog altijd hard werken voor ni te veel poen
Van poen gesproken in Aizer daar zitte geloof vekik nog wat centen
Want de hoofdstraat es volgebouwd met appartementen
Maar Aizer leeft ge moogt het voorts zeggen, waaar vinde da nog twee chorseteiten
De blauwe en de rode in een schoon kostuum, wel konkurrenten maar geen ruzie of verwijten
En prinstepoilste, echt uniek, ieder jaar met de kermis zie je de processie door de straten marcheren
Ja ze zijn daar nog zeer gelovig ze biddden voor zijn zegen en danke onze lieve Here
De Landelijke Gilde organiseert er nu al enkele jaren een sportieve wedstrijd De Eizeren Man
D’as afzee gelèk Juzeke oon zaie kroeës fietsen en lopen en echt meug zedde do van
Aizer gelegen tussen berg en hayn als een kleurlijk lint met zijn eigen cultuur en taal
En ieder jaar met de feesten draagt den folkloristische Luc er den Burgemeestersjaal
***
echt aizers blinkt
(Bruno Vandeputte)
veue weie dat nog ni wit
da d'echt aizers blinkt
hee stoo get zwet op wit
en 'k em et pertang geschreve mè blave inkt
as ge dane aizerse woudenschat belet
en ik zeg da ni vue teen of tander
est normool da ge AN koeutsachter verget
zeiker as ge ABA sprekt onder malkander
want zeg na zelf :
een wuffel klinkt toch schoender as "een puist"
zenne 'k mis of zenne 'k juist
en volgens mij es uksel minder ambetant dan jeuk
mo wa da zeker es : dasjtere da des pas leuk
en wa paasde van "e kassoer mossele" of "ne rodenbach mè gernoot"
da smokt toch bèter as "een rodenbach met garnalen"
en "blijve hange mè have foreure palteau in de pinnekesdroot"
awel ja den erre malsjaans en da murre 'k zeiker ni vertalen
en zoe zaak nog kunne blijve deugoa, zeiker nog een uur of vier
van e moembakkes over een eireke speile tot verdisterweire
mo ja, dei van de deurpsroot em gezeet "30 regels en nie mier"
ik zen den moa valangerhand schampavee of astrieë zaak mij nog troempeire
dus 't prinstepoilste wamme kunne doeu
es ons aizerse toal altijd en overal te klappe
awel den teire 'k weure da keut terno
zelfs di rupo oeët een ander toalvatje zal murre tappe
***
Die van Eizer zijn daar
(Guy Vande Putte)
Dit is geen echt gedicht,
Maar wel een hecht getuig'nis van mijn nicht,
Een klaaindochter van Menoenkel Frans,
De schaulmiester van Aaizer.
Ze kwoeme neki op de kaffei bè Tantje Til,
Want do was ne cortège in Uivrrrès
En de famille van Aizer was geinviteit.
Ze stonne-n-allemoel te lette on de Poemp,
Op den oek van 't Solaa en de Kassaa,
Maain geroetaves en mai pa,
Menoenkel Frans en Matant Anna,
Mè uile twie gameis, Jean en Renei.
Inieneki schrieft daane-n-iene mènne,
Woit volle beust en mè zeinne groete-n-aupe mond,
Bè 't see van d'armonee van Aaizer:
"Sèè Paa, dèè van Aaizer zèn DAU!!!".
Wa de famille van Uiverès dei lache, Want in Uiverès, newoo,
Doe èt de beurgerstand
-wa paasde ga wel-
Zoevuil mier verstand;
Doe zegge z'ummes,
Mè uile faaine mond:
"Do" veu "daar" in 't schoe Vloms,
Terwaains da's in Aaizer "dau" reupe ,
Mè uile grauve beuremond.
***
Feest
(Pascal Vanderosieren)
Neder, de pas van de Molen,
In den hof, oëtkomme, ’t scheete van de bloeëre.
Een zwolm hoog over de kola en de weg naar Leuven.
Aldaar, onder glas gebogen,
Aa devoere doeu, tot in het bruine merg,
Sebiet pêche en grap, geluk voor vrouw en kind,
Rood en blauw, een zoete herinnering.
Weerskanten van de Ijsernelle,
Den drapeau bepaalt en bloeit in harmonie,
Maambers modest en frugaal, evenwel niet min.
Gemeenschappelijk bloed de aderen in.
Menig dis binden en slijten de botten,
Karig, schrijdt het getij voorbij,
Achter ’t Kruis den buil, belendend kuilen.
De minne voor Maria in het midden.
Almènekieë spèëve koeutsachter de vrieskou,
Gaugericus kan niet meer wonderen,
Pleffeteure valle voor altoos toeu.
Goei(e)vraa laat ons samen leven in dit veld van feest.
***
Et prinstepoilste veur de neuf manne in Eizer
(Kris Vanbegin)
wuunt ge na op de kola
of het ge et kwaffuur van fabiola,
als ge me ons een moitering wilt afmoke;
eete best iejst een goei spouse frutte
en den pas e glaze boke
***
Met de deur in huis valle
(Germaine Coppieters)
Beste vrienden allemaal,
ik ga met de deur in huis valle.
Eerst en vooral mijne cachepousier aandoen,
do mijne kazakein over
en dan rap een dikke pouse dereige spek.
En dan gaan we er een pleits in geven.
Uit de weg, daar komt ne motsiklet recht in dane pinnekesdrood
boef patat ze zijn rechtgekropen
en waren met enkele krabbe en een gescheurde broek
en ze waren terug geschapeet.
***
Als ge klapt van u te troempeire
(Germaine Coppieters)
Beste vrienden allemaal,
wat mogen wij ons gelukkig prijzen
Dat we geboren zijn in Eizer.
Met ons dievetaal maken wij het allemaal maar.
Ik moet vol ereuze beginne
Ik gaan eerst ’n aronjeappel eten
want ik gaan mee naar Bouzeleere Zak.
’t Is tscheete van de bloeire.
We zijn nog maar just de Kola over
als er iemand roept
“achteruit dazen want daar komt ne motsiklet”.
Daan rijdt do in de groebe.
Hebben die door een moitering afgemokt.
Als ge klapt van u te troempeire.
***
Aizer
(Kleinzoon Pollelaine)
Aizer, mej aa beurrekes en aa kroenkelende Nellebeik,
zerre ieën van de schoeënste ploitskes van de streik.
Wo gorre ummes nog zu een oeiëtzichten oole,
mej aa berge, aa delles en aa doole.
Allien spaiteg, t’es vouj de joenkaid bekanst ne mie te betoole.
De Kolaa en de dreif mè uuege buume,
En al deij wullle bloemekes dà d’aa weige omzuume.
Aa, k’zaan er ’s nachts van blijve druume.
Aizer, mei aa dualitaait, alf op Ouveres, alf op Terveure,
mo toch ieën gemienschap, vol mè goei gebeure.
Aizer, mej aa tefrente kapellekes, z’oonbidde van St-Rochus tot ons Livraa.
Dei ston ni allieën te blinke in uueg Aizer, moo oek benei op de Kassaa.
Aizer, aa kerk, da’s oek nog een istaure,
Lang geleië weude z’éé onder een kerk zonder taure gebaure.
Domeij moest nie gelache weure, dà aan ze teun gezwaure,
En na kan eederieën ons spits mè koperen oon bekaure.
Aizer, joore geleie stonne aa flanke vol mè seire,
de beste pèszes en drouïve, veuude z’éé af mè volle keire.
Mettertaiët verdweiën ’t mieëste van aa glas,
mo ’t froiët da g’éé naa nog vingt, es nog altaiët ieëste klas !
Aizer, gehucht geleige op de boeiëte,
Mo vouj t’zoeë ’t ààve, goi’me pertangs minder moete sproeiëte.
As w’ons dàne sjimik e wà mieër koeëne loote,
den vingde veneir mieër peipels, livraabisjkes en keiveroote.
Aizer, mej aa waane mè koeibieste, lèmmes of e peid,
’t es nie te geluueve da Brussel ni vedder af leit.
Aizer, g’et main èt gestoule,
In aa velde en boskes z’aan ek koene bleive doule.
Ge zeet er rieëkes, hooze en éé of do ne fazant.
Aizer, gij zet vouj maë ’t schoeënste plekske van ’t land.
***
Moof
(Kleinzoon Pollelaine)
Loiret aa kaait, of da ge ruuet zet of blaait.
Den zerre in Aizer zeker nen inwaaiëkeling,
want anders aare do auver een oeëïtgesprouke mieëning.
Dei van in den aven taait, kraaëge almenekieë een geroktaaid,
want serwainst es ruuet en blaait, ee en doo mè ieë getraaid.
Konkurense es ummes gezond,
da wieëte oek deij van den Beurenbond.
Doui te koene keeze voui de Landelijke Gilde of de Mannenbond,
es éédere vaaint in Aizer nen bedoeurvestront.
Ei ruued of blaait domei te zee ?
Oeërsproenkelèk wel, mo dovan stoo niks op papee.
Allo na, den inwaaiëkeling es wei ne mieë meij,
’t sumpelste es, goit be allemool, dèn zedde ne peij.
Den ottorelli van vreugerjoore, daan dun ze nàà te veut,
en meijdeu oon de Aizere Man, da vroogt oek vauil meud.
Willen aa bieëne ne mieë meij of zerre mieër voui zaaiët of zeut,
oek dà erre bai d’ Aizerse verieëniginge te geud.
Keek me ee spouse frutte of aare mè derreige spek ,
oesters of roeubekes mè kazakpatate, dadès oek no maainen bek.
Koekenbak, breugelfieëst, keisplank of boesterink,
en af en teu nó de vaugelkes zéé bai d’Appelvink.
As g’aa zoeë koent integreire,
den koeënde aa reputoose nie verdisterweire.
Mo we gon doo gie painsjke oon ange, (ge mauigt nog zoeë aa devuuere deu)
dei van Aizer gon aa nog altijd voui “gieëne van éé” bleive lange.
Ruuet of blaait, ieërlek gezeit, maai loiret gieleganst kaaid.
T’es dovoi da kik plaait,voui een moove sjor-se-taait.
Mo as ge gebaure zet in de rivalitaait van ruuet en blaait,
en g’aaft oon ‘t Aizers erfgeud, want da zit in aa bleud,
den es da voui maai vanaaïgest oek geud.
***
Prosses in Aizer
(Kleinzoon Pollelaine)
Nog iene kie in ‘t joor, go de Prosses in Aizer oeët.
In den tait weude de stroote dèn me bloemekes of witte zoovel bezoeët.
Ze gon langs d’Aizertstroot of langs de dreif no bauve,
alle verieënginge koene meijgoo voui onze Leeven Hier te lauve.
De vraave tois eule gebrood zit dèn al in de auve.
’t witloef en eule boeinkes koene z’achteraf nog stauve.
De sjorsetaait en de fanfare geven eule muzeekstukke ten beste,
eeder auver teur, de vauiste en de leste.
Over ieën kweste es er gie gemeimel,
dèi van’t kerkfabrik drooge menier pastuur zainen eimel.
De manslee van de gilde en den bond moete zwouder bieëlde drooge,
mo ge goit deij doauver nie oeëre klooge.
Bauve op de Plaan stoppe z’efkes on Sint-Rochus zain kapel,
en dèn ièl daanen trein vroem in gang kraaige, dà des oek e spel.
Vreugerjoore zat de prosses vol aailige mè langee sleipe,
rondoem hinge vauil klaan kinnekes oon d’ handgreipe.
De groeter joenges kreige van de miester vlagskes,
en baij de Chiro woore teun allien mo maskes.
Auveral wo da de prosses passeit en landt,
dun de minse van Aizer boejeekes bei ons Leevraaike in brand.
Achteraf weut de mannen eulen deust geblust,
baie Jokke of Julia van Net, as ge pinkes of geneiver lust.
Teige da de vraave tois eule krokette in’t vet emme gedroeiët,
Emmen de vaainte in de proche eule soep al geut oeiët.
Zoeë goot de zaumerkermes almenekie verbaa,
Vooder astrieë in de fatteul en den afwas es serwainst voui meuder de vraa.
Ze mag flois e stuk keistoot mè een sjat kaffei eite,
want z’ei van iel den dag nog nie gezeite .
Sinds keut zen oek dei probleime van de boon,
de vraave koene ummes in de Fraat no’t stekke van de prosses goon.